Заря над Неманом Идет подписка Что? Где? Когда? Районное радио
АктуальноГод малой родиныГод малой родиныГод исторической памяти76 лет Гродненской областиГод исторической памятиКультураНовости МостовщиныНовости МостовщиныЛюди нашей МостовщиныЛюди нашей Мостовщины

Шчодры, непаўторны талент гудзевіцкай майстрыхі Веры Ігнатаўны Белакоз

Шчодры, непаўторны талент гудзевіцкай майстрыхі Веры Ігнатаўны Белакоз20 февраля 2019 — 09:26

Мы жывём у вельмі прыгожай, гасціннай краіне. Краіне багатай на добрых, спагадлівых, справядлівых, таленавітых, працавітых і вельмі разумных людзей. Ні для каго не сакрэт, што іх сярод нас шмат, але сённяшняя наша гаворка пойдзе аб жанчыне асаблівай, заслугоўваючай павагі і захаплення – Веры Ігнатаўне Белакоз, якой споўнілася 85 гадоў.

   З нагоды гэтай значнай падзеі ў Гудзевіцкім дзяржаўным літаратурна-краязнаўчым музеі прайшло мерапрыемства “Талент шчодры, непаўторны!”, якое было напоўнена цеплынёй, шчырасцю, павагай і дабрынёй. Шмат аднавяскоўцаў, сяброў, знаёмых і проста добрых людзей прыйшло павіншаваць імянінніцу.

   Нарадзілася Вера Ігнатаўна 3 лютага 1934 года ў вёсцы Ляткі тады Ваўкавыскага, а зараз  Мастоўскага раёна  Гродзенскай вобласці. Бацькі Ігнат Іванавіч і Вольга Сямёнаўна Сырэй – сяляне, жылі са свае гаспадаркі, таму дзяўчына  яшчэ з дзяцінства вучылася самай рознай сялянскай працы, у тым ліку і апрацоўцы лёну, ткацтву. У 1948 годзе скончыла Гудзевіцкую сямігадовую школу і паступіла ў Гродзенскае дзяржаўнае педагагічнае вучылішча, якое закончыла ў 1952 годзе. У хуткім часе вярнулася ў родную вёску, пайшла працаваць настаўніцай пачатковых класаў. Выйшла замуж за мясцовага хлопца, зараз вядомага краязнаўцу, стваральніка Гудзевіцкага музея Алеся Мікалаевіча Белакоза. Выгадавалі траіх дзяцей. Мае ўнукаў і праўнукаў.

   Яшчэ ў 1970 годзе, працуючы ў школе, стварыла ткацкі гурток для дзяцей. Там вучні асвойвалі тэхніку ткацтва паяскоў і закладачкаў на маленькіх ручных кроснах. Пазней гэты гурток пачаў працаваць пры музеі. А дачка Веры Ігнатаўны Марына Аляксандраўна, скончыўшы філалагічны факультэт Гродзенскага ўніверсітэта, вучыць ткацтву ўсіх жадаючых у абласным Палацы дзіцячай і юнацкай творчасці.

   У 1991 годзе ў зале практычнага ткацтва музея быў вытканы першы падвойны дыванок. Гэтую рэдкую і складаную тэхніку засвойвала Вера Ігнатаўна ад жыхаркі в.Адэльск Яніны Райскай. Навучылася сама, а потым вучыла ўжо іншых.

   У 2011 годзе традыцыйная тэхналогія ткацтва падвойных дываноў в.Гудзевічы была ўключана ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь, а Веры Ігнатаўне ў 2013 годзе прысвоена званне “Народны майстар”. Падвойныя дываны  Веры Ігнатаўны  ўпрыгожваюць экспазіцыю  роднага ёй музея, захоўваюцца ў фондах іншых музеяў.

   Неаднаразова яе работы дэманстраваліся на розных мясцовых і рэспубліканскіх выставах, у тым ліку на Рэспубліканскім фестывалі нацыянальных культур, на нацыянальнай выстаўцы “Беларускі гасцінец” у Ашхабадзе ў 2015 годзе. У 2016 годзе Вера Ігнатаўна Белакоз стала лаўрэатам прэміі А.І.Дубко Гродзенскага абласнога выканаўчага камітэта “За творчыя дасягненні ў галіне культуры і мастацтва” ў намінацыі “Народны майстар года”. У гэтым жа годзе Вера Ігнатаўна правяла майстар-клас па падвойнаму ткацтву на “Славянскім базары” ў Віцебску.

   За сваю плённую працу  яна адзначана шматлікімі граматамі, дыпломамі, пісьмамі падзякі, у тым ліку дыпломам лаўрэата першай ступені на рэгіянальным фестывалі абрадаў і рамёстваў “Скарбы Гродзеншчыны”.

   Расказваць пра гэтую жанчыну можна бясконца, таму сустрэча была прыемнай і цікавай. Кожнаму прысутнаму хацелася выказаць юбіляршы самыя найлепшыя пажаданні. Для  Веры Ігнатаўны гучалі прыгожыя, меладычныя песні ў выкананні работнікаў філіяла “Гудзевіцкі цэнтр вольнага часу і культуры”. Настаўнікі і дзяўчынкі-школьніцы ДУА “Гудзевіцкая СШ” –Сняжана Барысік, Карына Цыдзік, Ксенія Гаспаровіч, Дар’я Трацяк  –таксама падарылі цёплыя, кранаючыя душу вершы і песні. Мікалай Пятровіч Іваноўскі прачытаў  верш, які напісаў з гэтай нагоды.  Шмат пажаданняў і добрых слоў ад мясцовых жыхароў выказала Зоя Уладзіміраўна Богдан.   Напрыканцы хочацца сказаць, што кожнаму з нас трэба любіць і шанаваць сваю культуру, традыцыі, звычаі, перадаваць іх  маладому пакаленню, чым Вера Ігнатаўна і займаецца. Таму прыклад Веры Ігнатаўны  можа быць яркім узорам для пераймання.

 

Старшы навуковы супрацоўнік УК “Гудзевіцкі

дзяржаўны літаратурна-краязнаўчы музей”                            Л.І.Рэйшэль


Перепечатка материалов допускается с письменного разрешения «учреждение «Редакция газеты «Зара над Нёманам».


Назад
Идет подписка Что? Где? Когда? Районное радио