25 марта 2013 — 10:00
Больш за сотню арыгінальных букетаў і прыгожых дрэў сатварыла сваімі ўмелымі рукамі з рознакаляровага бісеру мастаўчанка Галіна Мікалаеўна Басалыга.Калі работ сабралася столькі, што яны ўжо з цяжкасцю размяшчаліся ў кватэры на паліцах шафаў, тады майстрыха вырашыла вынесці гэтую прыгажосць на паказ мастаўчанам і гасцям райцэнтра. Перад жаночым святам самым запатрабаваным таварам былі кветкі. Галіна Мікалаеўна прапаноўвала пакупнікам таксама кветкі, толькі … з бісеру.
Мужчыны, якія напярэдадні свята Восьмага сакавіка збіліся з ног, шукаючы арыгінальны падарунак для любай жанчыны, застывалі ў радасным здзіўленні каля бярозак, вішняў, букетаў руж і ліліяў. Некаторыя задаволеныя адыходзілі з падарункамі. Асаблівым попытам карысталася сімвалічнае «дрэва кахання» — бансай. З наступленнем вясны, калі абуджаецца прырода, кожнаму хочацца быць каханым і кахаць. Каму не хапіла «дрэва кахання», заказалі яго ў майстрыхі напазней. Перадсвяточны гандаль падарункамі з бісеру ішоў паспяхова. А пачалася гісторыя з бісерам звычайна:
—Сем гадоў назад унучка- чацвёртакласніца Надзя запісалася ў гурток па бісерапляценню. На занятках гуртка дзяўчынка пачала плесці ружу. Гэты занятак ёй хутка надакучыў, і яна закінула ружу ў шафу. Я ўзяла яе адтуль, прыгледзелася, каб разабрацца, як гэта робіцца і вырашыла да-плесці ружу да канца. Сама не заўважыла, калі бісерапляценне мяне зацікавіла і захапіла, як аказалася, сур’ёзна і надоўга. Пасля першай ружы я ўжо бралася плесці цэлыя букеты з розных кветак. Бісерапляценне для мяне -- аддушына ў жыцці. Ідэі спачатку ўзнікаюць ва ўяўленні, а пазней бісерынка за бісерынкай нанізваюцца на дрот і атрымліваюцца то кветкі, то дрэўцы, то цэлыя нацюрморты.
Калі мае работы камусьці падабаюцца і дастаўляюць радасць, дык і мне радасна ўдвайне, — расказвае Галіна Мікалаеўна пра сваё захапленне, якое не дало ёй сумаваць, калі выйшла на заслужаны адпачынак. Я. ЦЕСЛЮКЕВІЧ
Перепечатка материалов допускается с письменного разрешения «учреждение «Редакция газеты «Зара над Нёманам».
Назад