На ўрок ... у музей

У адзін з сакавіцкіх прыгожых дзён вучні 9 “Б” класа разам са сваім класным кіраўніком настаўніцай беларускай мовы і літаратуры Таццянай Яўгенаўнай Калеснікавай  спяшаліся на ўрок у музей “Лес і чалавек”. Калі мы запыталі у іх аб мэце візіту, рабяты сказалі “Раскажуць і пакажуць нешта цікавае”.

Зацікавіліся і мы: “Што ж сучасным рабятам збіраюцца паказаць у музеі і ці зацікавіць яно іх?”. Пайшлі разам у музей.

Тут, аказваецца дзейнічае выстава “Ад лёну зярняці да белага палатная” з фондаў Гудзевіцкага краязнаўчага музея.  Дзякуючы сумеснай працы музеяў, наведвальнікі могуць пазнаёміцца з багатым, старажытным промыслам беларусаў – народным ткацтвам. Больш за двухсот экспанатаў, зробленых рукамі майстроў Мастоўскага раёна, упрыгожваюць выставачную залу музея. Дываны, посцілкі, ручнікі, паясы зачароўваюць сваёй прыгажосцю, далікатнасцю, багатай фантазіяй, мастацкім густам. Ва ўзорах тканых і вышываных вырабаў зашыфравана своеасаблівая аповесць пра жыццё чалавека і яго працу, шчасце і нястачы, мары і спадзяванні.

Для вучняў было вырашана правесці музейна-педагагічны занятак “Таямніцы беларускага ручніка”. Галоўны захавальнік фондаў Дзіяна Аляксандраўна Струг не проста выдатна расказала пра заняткі маладых дзяўчат у даўнейшнія часы, а арганізавала цэлае  захапляючае тэатралізаванае прадстаўленне, дзе героямі былі самі вучні.

Потым мы спыталі аб уражаннях дзевяцікласнікаў.

--Што асабліва спадабалася ў час наведвання выставы?

Павел Здановіч:

• Мне было вельмі цікава даведацца аб тым, як вырошчвалі і перапрацоўвалі лён нашы продкі, якімі прыладамі працы яны карысталіся.Дзе зараз можна убачыць той лён і тыя пралады, як не у музеі. А людзі ж стагоддзямі вырошчвалі у нашым Прынёманскім краі гэтую культуру, ганарыліся ей.

• Чым здзівілі ручнікі?

Аліна Ядэшка:

• - Яны хоць і зроблены рукамі жанчын, вельмі прыгожыя і дасканалыя. А здзівіла тое, што дзяўчынкі у 8-9 год павінны былі ужо прасці лён. Перш чым выйсці замуж дзяучына павінна была выткаць мноства ручніков і паясоў. Цяжкай была праца сялян…

• Што найбольш запомнілася ў час аповяду Дзіяны Аляксандраўны?

Дар”я Сурмач:

--Я заўсёды захаплялася яркімі прыгожымі колерамі ручнікоў і хацела даведацца адкуль ткачыхі бралі фарбы. Аказваецца, як паведаміла Дзіяна Аляксандраўна, для афарбоўкі нітак нашы продкі выкарыстоўвалі ягады рабіны, чарніц, розных іншых раслін, кару дрэў.

--Ці ўзнікла жаданне яшчэ раз наведаць музей?

Таццяна Мацэль:

--Я не першы раз у музеі, было вельмі цікава, прыду яшчэ сама і параю гэта зрабіць сваім сябрам.

С.ЗВЯРОВІЧ

Перепечатка материалов допускается с письменного разрешения «учреждение «Редакция газеты «Зара над Нёманам».